Opis: Nanas sin Pan. Guímara: la represión colectiva de un pueblo: Reżyseria: Eloína Terrón. Powstanie wojskowe 1936 r. próbowało zatrzeć wszelkie ślady przemian społecznych, jakie przyniosła Rzeczpospolita. Były wioski takie jak Guímara w dolinie Fornela (León), których niemal jednomyślne poparcie dla Republiki przewidywało twarde i systematyczne represje. Ta odizolowana wioska, licząca około 85 sąsiadów, doświadczyła jednej z najbardziej bolesnych form kary: deportacji dorosłych do obozów koncentracyjnych, oddzielając ich od małoletnich dzieci. W tym dokumencie opowiedziana jest kronika tych straszliwych represji, które miały na celu ujarzmienie i zniewolenie ludności poprzez strach, próbując zniszczyć więzi rodzinne, sieci solidarności między ludźmi oraz indywidualną i zbiorową gospodarkę na własne potrzeby. Wspomnienie kołysanek ich matek było echem, które docierało do ich dzieci z przymusowego wygnania, które przeżyły ich starsi.